Die koopzondag zat ik warm en droog achter een marktkraam met wat schilderijtjes. Een plaatselijk warenhuisfiliaal organiseerde een culturele markt en had mij een plekje naast de ingang toegewezen. Het toegestroomde publiek wist mij zodoende direct te vinden. “Zij wil punniken, waar zijn de punniknaalden?”, “Is hier ook een kopieerapparaat?” en “Ah, u verkoopt schilderijen, verkoopt u ook passe-partouts?”
Van onder het roodwitgestreepte luifeltje was ik op mijn beurt volop in de gelegenheid mijn omgeving te bespieden. De opblaasbare, levensreddende rookworstzwemband en de oranjekoortsartikelen trokken veel belangstelling. Maar publiekslieveling deze dag was toch een groene honkbalknuppel. Ongeacht leeftijd of sekse, bijna iedereen gaf toe aan dat oerinstinct om met die knots te zwaaien.
