Na de kater van de lange winter zag ik vandaag de eerste katjes!
31 januari 2010
Treurwilg
14 januari 2010
Leuke dingen dochter?
Eindelijk kwam het er weer eens van: ik heb gesolliciteerd. Naar de freelance functie van Leuke Dingen Dochter, de vacature stond in een lokaal krantje. Nu maar afwachten of ik een Leuke Dingen Ouder toegewezen krijg.
Aan ervaring ontbreekt het me in elk geval niet. Zoals het een goede dochter betaamt, doe ik al heel lang de leuke maar ook minder leuke dingen met en voor mijn moeder.
Wie neemt de vervelende taken voor zijn of haar rekening? Worden die uitbesteed aan een Nare Dingen Dochter en zou ik in dat geval ook solliciteren?
Voorbode
Tevergeefs zocht ik vandaag naar hertensporen in de sneeuw (zie mijn vorige bericht). Dus heb ik, om het spoor niet bijster te raken, maar de voetafdrukken van een concurrerende postbezorger gevolgd; ze maakten een diepe indruk.
4 januari 2010
Smoesie!
Terwijl ik in mijn stoel wacht - het duurt even voordat de haarverf is ingewerkt - wordt de eigenaar van de tegenoverliggende snackbar door de kapper gekortwiekt. Als ondernemers onder elkaar bespreken ze geanimeerd hun handel, waarbij de kapper veel interesse voor de gang van zaken in de snackbar toont.
‘Wat is nou je grootste kostenpost?’
‘Het vet.’
‘En die nieuwe drankjes, loopt dat een beetje?’
‘Die smoothies (klonk als smoesies) zijn niet aan te slepen, dat loopt als een trein. Ze komen binnen voor een snack en met een smoesie spoelen ze hun schuldgevoel weg.’
Vette smoes dus!
3 januari 2010
Klein geluk (of niet): lovebirds
Op één been kun je niet staan, dus kreeg ik dit jaar twee kerstpakketten, met ook de inhoud deels in tweevoud. Een lantaarnduo in het zilverkleurige pakket met het thema ‘licht’ (zie mijn vorige levensteken), een dubbeldaks vogelhuisje in het rustieke pakket met ‘geluk’ als leidraad.
Dat huisje is zeker bestemd voor vogels die beter af zijn met een latrelatie; het prille woongeluk vertoont al een barst. In het meegeleverde geluksboekje staat niet voor niets de uitspraak van Aristoteles Het geluk behoort aan hen, die aan zichzelf genoeg hebben.
2 januari 2010
Uitkijkpost
Op weg naar het afgelegen - onder architectuur gebouwde - wijkje fiets ik langs een berijpt veld, omzoomd door bomen en struiken. Dan komt ineens vanuit het struikgewas een ree mijn kant op. Twee soortgenoten gebruiken de bosrand als uitkijkpost, maar het voorste dier laat zich niet door mijn postfiets weerhouden en koerst verder; heel even kijken we elkaar van dichtbij aan.
De achterhoede vertrouwt het niet en slaat op de vlucht, dan kiest ook nummer drie voor de bescherming van het kreupelhout.
Abonneren op:
Posts (Atom)