Op de Tong Tong Fair word ik gewenkt door een jonge vrouw. Ze wil wel ‘wat’ aan mijn wenkbrauwen doen. ‘Zoiets’, wijst ze op foto’s in haar stand. Een dame zonder wenkbrauwen vóór en met zware wenkbrauwen ná behandeling kijkt me grimmig aan. ‘Dan sprankel je meer’, legt de standhoudster nog uit.
Ik heb andere plannen en bedank voor de eer. Proeven, kijken, luisteren, de dag vliegt om. Aan het eind weet ik zeker dat het goed zit. Niet sprankelend, wel voldaan keer ik huiswaarts: op m’n wenkbrauwen.
