11 februari 2010

Samen


Het begon met een kapotte wasmachine, waarna in hoog tempo ook veel van de kleinere huishoudelijke apparaten er collectief de brui aan gaven. Spanden ze samen om mij voor eens en voor altijd duidelijk te maken hoe afhankelijk ik van hun diensten ben?

Inmiddels hebben de onontbeerlijke vervangers hun intrede gedaan. En dat niet alleen, er kwam meer terug dan er sneuvelde. Ik kocht een broodbakmachine, een nieuwkomer in ons huishouden. Met de nieuwe stofzuiger vormt zij een opvallende duo. Zij, hautain op ooghoogte op de kastplank, ietwat volslank in stralende wit. Hij, op gepaste afstand nederig aan haar voetjes op de grond, atletisch in strak zwart.

Ze is zich maar al te bewust van haar status. Zonder haar is er geen vers geurend brood in huis, maar ‘slechts’ een gekocht brood dat bij thuiskomst al veel van zijn kwaliteit verloren heeft. Als een kind zo blij is hij met de kruimels die zij hem minzaam laat. Vooral die van het chocolade walnotenbrood, met de bijna zwart glanzende korst, brengen hem in vervoering.

Alletwee weten ze: hij is noodzaak, zij is luxe. Maar waar zou ze zonder hem zijn? Haar wereldje is eentonig en klein: alleen de plank in de kast en haar hoekje op het aanrecht kent ze. Hij daarentegen is, ondanks zijn eenvoud, een man van de wereld. Op zijn stoere wielen verkent hij bijna dagelijks alle etages van het huis, er is geen plekje dat hij niet kent. Prachtige verhalen vertelt hij haar over zijn belevenissen; ze voeden haar geest meer dan zij hem fysiek voedt met haar krummels.

Ik wens ze een lang en gelukkig bestaan in onze huishouding.

Geen opmerkingen: