18 maart 2010

Schimmig


Was er iets weg in ons huishouden, dan werd Sint Antonius steevast met een schietgebedje vereerd. Bij uitblijvend resultaat schreef mijn ‘in Indië geboren en getogen’ moeder de vermissing toe aan goenagoena, stille kracht. Katholiek opgevoed en met een Indische achtergrond verbaasde me dat niet. Totdat in 1974 De stille kracht op TV werd uitgezonden.
Naar aanleiding daarvan publiceerde een tijdschrift voor Indische Nederlanders een oud krantenartikel over een voorval in Indië, waarop Couperus zijn boek vermoedelijk had gebaseerd. Het blad werd voor ons kinderen weggemoffeld, maar – in de ban van de TV-serie – wist ik het toch te bemachtigen. Onze familie bleek model te hebben gestaan voor De stille kracht! ‘Laster’, beweerde mijn moeder.

Dertig jaar later las ik een berichtje met een vergelijkbare strekking, ditmaal in NRC Handelsblad. Het verwees naar een artikel in Arabesken, Tijdschrift van het Louis Couperus Genootschap en leverde overduidelijk het bewijs dat De stille kracht gebaseerd was op een voorval in onze familie. Het prikkelde mij om meer aan de weet te komen, maar veel meer dan de namen en personen uit het artikel heeft mijn voorouderlijke speurtocht niet opgeleverd.

Het bovenstaande schreef ik naar aanleiding van een oproepje in NRC Handelsblad om familiegeschiedenissen te publiceren. De ingekorte versie van mijn berichtje leverde een aantal leuke reacties op, maar geen aanvullende informatie.
Moet ik – als inmiddels niet-gelovige – toch Sint Antonius aanroepen om een verloren familiegeschiedenis terug te halen, of wacht ik op goenagoena?

Geen opmerkingen: