27 februari 2011
Baba Marta
Mijn recente bezoek aan de Bulgaarse hoofdstad Sofia riep, ondanks af en toe wat sneeuw, ook een lentegevoel op. Veel mensen hielden een bosje sneeuwklokjes in hun hand, steeds meer straatverkopers stalden hun martenitsi uit en kleurden de straten met rood-wit gekleurde wollige draden, gedraaid of geknoopt tot armbandjes, poppetjes, kwasten of pompons, bedoeld voor mens, huis en huisdier. Het dragen ervan moet Baba Marta - Grootmoedertje Maart - gunstig stemmen en zo voorspoed over de drager en een spoedige komst van de lente afroepen.
Volgens goed gebruik heb ik ook een martenitsa gekregen (koop ze nooit voor jezelf, maar geef ze aan je dierbaren, die op hun beurt jou zullen bedenken), een armbandje dat ik in elk geval van 1 tot en met 21 maart moet dragen, tot ik daarna een bloeiende boom of ooievaar tegenkom. Dan kan het koordje af en in de desbetreffende bloesemboom worden gehangen.
Op 1 maart is het dus Chestita Baba Marta! Ik hoop dat Baba Marta’s gunst dan tot in Nederland reikt en hier snel lente brengt!
26 februari 2011
Addertje
Tussen de te bezorgen post zaten diverse exemplaren van Arts & Auto. Ik kan me niet herinneren dit blad al eerder te hebben bezorgd. Wel doen ze me denken aan het lange wachten tijdens doktersafspraken, waarbij een stapel aftandse Arts & Autonummers uit lang vervlogen tijden het enige wachtkamervertier vormde.
Gelukkig hebben de meeste wachtkamers tegenwoordig een gevarieerder lectuuraanbod, al maak ik daar maar weinig gebruik van. Mijn conditie is – ongetwijfeld door al die uurtjes beweging in de buitenlucht – van dien aard, dat ik nauwelijks een dokter nodig heb; een bijkomend voordeel van het post bezorgen. Toch zit er een addertje onder het gras…
De recent ontvangen jaaropgave is erg confronterend en liegt er niet om. Al die uurtjes buiten leveren een wel heel schamel jaarinkomen op, waar dan nog eens de nodige premies afgaan. Zou daar nog ziekteverzuim – uiteraard geheel voor eigen rekening – bijkomen, wat blijft er dan nog over?
8 februari 2011
Bond girl
Ik ben een (vak)Bond girl, weliswaar op de fiets en zonder stand-in bij gevaarlijke actiescènes tijdens sneeuw en gladheid. Bij het aangaan van het bondslidmaatschap ontving ik zelfs een gadget: geen geheim wapen, maar een zadelhoesje met opschrift. Zodat de billen bij slecht weer in elk geval droog blijven.
1 februari 2011
Belast
Grauw
is de dag,
zijn ook de ganzen
op het strand
Blauw
verkleumd ben ik,
zijn ook de enveloppes,
gestapeld in mijn hand.
Leuker kan ik het niet maken!
Abonneren op:
Posts (Atom)