Een goede schoudertas is onontbeerlijk tijdens het post bezorgen. De mijne heb ik twee jaar terug tussen de afgedankte spullen op zolder uitgevist. Een nylon exemplaar, stevig gevoerd, voorzien van heel wat handige vakken en met veel ruimte.
Omdat het om een eigen voorziening gaat, is het ding logo- en merkloos. Het felle brandweerrood dient als signaalkleur: men herkent mij aan mijn tas. De lange schouderband dwars over de romp, de inhoud op heuphoogte, de poststapel voor het grijpen. Behalve post sleep ik er – afhankelijk van het seizoen en de weersomstandigheden – handige attributen in mee. Een greep uit de inhoud:
- papieren zakdoeken;
- een paar latex wegwerphandschoenen (houden warm en droog onder verregende wollen exemplaren; soms ook handig bij onverwachte smurrie);
- pleisters (o.a. voor venijnige brievenbussen);
- een zaklamp (voor donkere portieken in de wintermaanden);
- pen en papier;
- een flesje water en soms wat proviand;
- gebruikte en gevonden elastieken.
Die trouwe metgezel, ietwat vormloos na twee jaar trouwe dienst, heeft wel een eerbetoon verdiend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten