Je kan er 120 mee worden, verzekerde de tandarts me. Wat je gebit betreft dan, voegde hij er aan toe.
Mijn aanvankelijke opluchting over die mededeling - ik zou dan nog niet eens op de helft van mijn leven zijn - sloeg al snel om in paniek. Ik zag mezelf als oudste vrouw van het land: een journaalploeg filmde het burgemeestersbezoek terwijl ik - ongegeneerd en me nergens van bewust - mijn gebaksbordje aflikte. Nee, zo aftands hoopte ik niet te worden.
Fijn van die tanden, maar ik hoef geen 120 te worden, liet ik de tandarts daarom weten. Hij begreep me en was het er volmondig mee eens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten