Ontstemd

Bij de verkiezing voor de leden van het Europees Parlement ben ik stembureaulid. Na een lange zit begint eindelijk het handmatig tellen – het rode potlood is terug van weggeweest – van de stemmen. Wellicht was de tot stembus omgebouwde vuilcontainer een voorteken, want al snel torent de stapel biljetten met stem op de PVV boven alle andere uit. Vanwege het aantal voorkeursstemmen dat op Geert Wilders is uitgebracht, verkeer ik heel even in de veronderstelling dat de kiezers hem liever monddood in Brussel zien dan met grote mond in Den Haag.
Helaas heeft ook de nummer 1 van die partij heel wat rode vakjes in de wacht gesleept en is de zege wel duidelijk. Uitgeteld en ontstemd verlaat ik het stembureau.

Lustmoord

De vale kleur van zijn gezicht viel me op, verder leek hij wat slungelig. Hij zat in dezelfde coupé aan de andere kant van het gangpad. Ineens overviel hij ons met zijn verhaal.

Anderhalf jaar gevangenis op verdenking van moord had hij uitgezeten. Nu net was hij vrijgesproken, het was zelfverdediging geweest.
Ja, zijn handen hadden die keel dichtgeknepen, maar dat het zo zou aflopen?! Bovendien was hij zelf ook door een kogel geschampt. Hij zou wel zorgen dat het hem niet nog ‘ns overkwam. Nu ging hij naar huis, terug naar zijn vrouw en kinderen.
Nee, die gevangenis was waardeloos. Van de Nederlandse staat kreeg je alleen maar wat brood en melk elke dag. Voor de rest…

Hij keek naar mijn doos met gebak op het tafeltje voor het raam.
Ik overwoog hem mijn hazelnootschuimtaartjes aan te bieden om zijn goede voornemens en herwonnen vrijheid te vieren. Toen zag ik de blik van mijn vriendin, die boekdelen sprak. Na zijn relaas was zij overduidelijk toe aan thee met gebak.
Ik redde de taartdoos en stapte uit.