Tijdens de vlucht blader ik een glossy door. Ik lees dat de tandheelkundige zorg op mijn bestemming van een bijzonder hoog niveau is. Foto's van een particuliere kliniek getuigen van een design inrichting en een gerieflijke behandelstoel, die een schril contrast vormt met mijn benarde vliegtuigstoel.
Het artikel schiet me te binnen als ter plaatse tandheelkundige hulp geboden is. Een voortand, die na een val weliswaar vakkundig hersteld is maar niet meer als echte knaagtand functioneert, begeeft het na een stevige bite. Een goede tandarts moet met behulp van internet toch gemakkelijk te vinden zijn. Maar goede raad blijkt duur!
Ik bekijk websites van mondaine tandkunstenaars met namen als Michelangelo, die – gefotografeerd in glamoureuze tandstudio’s – elke cosmetische ingreep fraai afschilderen en hun toekomstige patiënten gouden bergen voorspiegelen. Al dan niet terecht achterdochtig, zowel over de aanpak als het prijskaartje, zoek ik verder.
Een tandarts, met op zijn website het recht-toe-recht-aan advies om liever niet zelf een afgebroken tand of kies vast te plakken met lijm, klaart uiteindelijk de klus en zorgt voor een gebitsrenaissance naar tevredenheid.
