(Z)waar?

Men is het met elkaar eens: het is goed dat het Euro-commissariaat van Neelie Kroes verlengd is. Over de invulling van haar nieuwe functie is men minder eensgezind. Heeft ze nou wel of geen zware post toebedeeld gekregen?

Ik voel met haar mee; in mijn functie doet zich met enige regelmaat hetzelfde voor. Mijn laatste post was behoorlijk zwaar; mijn nieuwste post wat minder.
Nu maar afwachten of ik ook tot vice-president binnen de organisatie benoemd word.

Hark! Hark!

(vrij naar De schreeuw, Edvard Munch, 1895)

Wij waren erbij toen een gerenommeerd koor zijn open dag organiseerde. Luisteren naar een koorrepetitie en -presentatie in de ochtend, repeteren én meezingen in de middag. Vooral Hark! Hark! The dogs do bark viel ’s morgens op. Een modern stuk, waarbij veel van de menselijke stem gevraagd werd.

Op weg naar de lunch zei eega vals – net als de kwaliteit van mijn zang – “Jij hoopt natuurlijk toch stiekem ontdekt te worden vandaag.” Ik negeerde zijn opmerking. Ik volhardde hierin toen een luide mannenstem schuin achter me "Geweldig, die expressie van u!" zei. Maar er was geen ontkomen aan. Dwingend boog een onbekende man mijn richting uit. “Geweldig, die expressie van u tijdens het zingen.” Waar ging dit over?

“Zingen kan iedereen wel, maar zoals u dat doet, die expressie met dat hele lichaam, geweldig!”
“Ik heb niet gezongen.”
“Dan lijkt u er gewoon op.”

Toch ontdekt?

Klein geluk: van de hak op de tak

En dan ligt er een mooi takje voor mijn voeten.