Een steentje bijgedragen

Deze zomer kwam het niet zo van tekenen en schilderen; de nadruk lag wat meer op andere kunstzinnige zaken. Maar ik heb zeker mijn steentje(s) bijgedragen! Een vergeten steen uit de schuur werd, met behulp van scherven en restmateriaal, gepimpt tot tuinobject.

Nostalgie

Er was eens een klein meisje, dat voor haar verjaardag een postkantoor cadeau kreeg. Natuurlijk niet echt, maar van DUPLO-blokken. Het mooist was de brievenbus aan de voorkant van het gebouwtje, waar ze naar hartenlust brieven en pakjes in kon gooien. Die werden dan door een happy DUPLO-postbode bij DUPLO-mensjes bezorgd.

Bon Prix?

De postronde telt veel modegidsen van een bedrijf met Franse naam. Ze doen hun naam geen eer aan: de bezorgvergoeding is zeker niet ‘bon’ en ook het weer verdient geen ‘prix’. Het regent pijpenstelen en er staat een straffe wind.

Weinig modieus ga ik daarom de deur uit, de voeten in kaplaarzen gestoken, het lijf gehuld in zwarte regenbroek met bijpassende cape.
En daarmee val ik juist wél in de prijzen; af en toe is het heerlijk om zo hobbezakkerig door de plassen te stampen.

Kleur bekennen

Bijna twintig jaar geleden kocht ik, tijdens een vakantie in Duitsland, bij de Aldi een borduurpakket: een groot tafelkleed met voorbedrukte rand en bloemmotieven, voorzien van bijpassend garen. Best suf eigenlijk, maar ik kon de verleiding destijds niet weerstaan. Het saaie blauwgrijze garen legde ik direct weg, groen, geel en gebroken wit waren de kleuren waarmee ik wilde borduren. Ver kwam ik niet, het kleed lag in pril borduurstadium jarenlang in de kast.

Boom

De laaghangende takken van de boom beschermden – bij gebrek aan een bushuisje – wel tegen de brandende zon, maar niet tegen brandende blikken. Het duurde dan ook niet lang voordat één van de wachtende passagiers op ons afkwam, om met een doorzichtige smoes naar de bekende weg te vragen. Een antwoord op die vraag was niet nodig, een gesprek met buitenlanders, daar draaide het om.