Het is nog donker als ik de post in mijn fietstassen laad: het vrijwilligerswerk roept. Dat slaat niet op het postlopen, al doet de vergoeding wel aan semivrijwilligerswerk denken.
Door de enorme hoeveelheid brieven en tijdschriften komt het échte vrijwilligerswerk bijna in gevaar: het wordt nog stevig aanpoten om niet te laat te komen. Als alles in de bus zit, arriveer ik hijgend bij een voor vertrek gereedstaande touringcar: een museumdagje uit met bewoners van een zorginstelling.
Dat verloopt voorspoedig. Veel moois om te bekijken, voldoende koffie en een smakelijke lunch met lekkere broodjes. Hier wordt mij niet de kaas van het brood gegeten, de lunch wordt vergoed en smaakt prima!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten