In de kappersstoel naast mij nam, zo maakte ik uit zijn conversatie met de kapper op, afgelopen vrijdag een 'echte' postbode plaats. Hij staakte; nou ja, zo’n beetje… hij had een vrije dag genomen. Lid van de vakbond was hij niet, maar zo leek hij toch solidair met zijn stakende collega’s. Niet dat hij enig resultaat van hun actie verwachtte. Die ‘huisvrouwtjes’ gingen gewoon door met het bezorgen van de post en verder was de zaak van hogerhand toch al beklonken.
Ga je straks zelf nog actie voeren?, informeerde de kapper belangstellend. Nee, hij ging gewoon naar huis; z’n collega’s overschreeuwden zichzelf. Ze vonden hem te rustig, maar hij wilde het liefst gewoon z’n werk doen.
Hij werd afgekapt en vertrok. Ik bleef, mijn kapsel vereiste meer werk; het gebeuren typeert de ontwikkeling op de verknipte postmarkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten