Klein geluk… laat je niet kisten

Goed tegen de winterblues, mijn kistje mandarijnen. Een donkere winterdag begint er bij het ontbijt al door te stralen!

Doorbraak

De buurman klust - op de Dijk. Net als ik me in de tuin nestel met mijn boek, klinkt door de open ramen van het buurhuis Dansen op een vulkaan. Het gedreun van speakers en spijkers gaat gepaard met vals maar opgeruimd gezang; de klus lijkt goed te vlotten op het tempo van de grootste hits.

Bij het nummer Ik kan het niet alleen is het raak. Een harde vloek, gevolgd door volledige stilte.
Bloedend, bloedend, bloedend ha-ha-art…?

De tand des tijds

Je kan er 120 mee worden, verzekerde de tandarts me. Wat je gebit betreft dan, voegde hij er aan toe.

Breukrimpel

De dagcrème is op. Uit bezuinigingsoverwegingen koop ik (vooralsnog) geen nieuwe pot, maar smeer ik de verzamelde crèmemonsters uit damesbladen op. Allemaal beloven ze de strijd tegen rimpels aan te gaan, in mijn geval niet geheel overbodig. Vandaag worden zelfs de breukrimpels, iets waar ik nog nooit eerder van gehoord heb, aangepakt.

Heb ik die ook?, vraag ik me af. De onzekerheid die me daarbij overvalt, ervaar ik in elk geval als een inbreuk… op mijn gemoedsrust.

Miskleun

Bij de aanvraag voor een nieuw identiteitsbewijs volstond niet alleen een grimmige pasfoto – haren naar achter om de oren zichtbaar te maken, gezicht in de plooi en recht naar voren gericht – ook mijn vingerafdrukken waren nodig. Terwijl ik mezelf nauwelijks nog herkende in het gedrukte miniatuurportret, herkende de electronica mijn verkleumde vingertoppen niet.

Mars

De ruimte staat de laatste weken nogal in de belangstelling, onder andere door de ruimtetrip van André Kuipers. Best interessant lijkt zoiets me om mee te maken, al zit dat er natuurlijk niet in: mijn ervaring met het heelal reikt nauwelijks verder dan (een) Mars.